The Piracy Metaphor
Today in the comments of an article about illegal downloading in the free newspaper DePers.nl I found the best mataphore that explains what’s wrong with current entertainment industry. I just had to translate it for you:
Let’s say you’re an artist. You paint beautiful abstract artworks that are respected by many and are eventually displayed in a gallery.Woops, turns out the gallery is a very profit-driven organisation. They sell posters of your artwork for ridiculously high prices and most people just decide to buy them because it’s all they can get.
But there are a few sneaky visitors who stand in front of the artwork, take a picture and then print them out at home on high quality photo paper, completely for free. How can they do such a thing?! The gallery should have posted guards next to your artwork, pity.
But the gallery is getting angry at the fact the sales of their posters is dropping, so they whine through organisations that say they are protecting your rights, that they want these protesting ‘thieves’ to pay for their posters. The consequence is that the police kicks in doors and rips the illegal posters down, fines the ‘thieves’ and sees to it the gallery profits once again.
Does that sound like justice? The artists produce, they don’t distribute. That’s the record company’s task.
I too get frustrated anyone pulls the ‘theft’ argument. As a musician, I really don’t see why I should let people pay to copy files from me or even if they copy it from their mates. They can throw a tip in my hat (or buy me drink) or pay me to put it on a disc for them as a service.
Music is something abstract in the air, cd’s are a physical product. And as far as I’m concerned copyright laws should be mainly concerned with preventing other people from pretending they made the music you made or music being abused against the specific wishes of the creator (for instance if neo-nazi’s decide to use your music as a theme song). And even then, there’s room for debate. Just see my posts on the origin of samples. As long as no one else is making money off your work, who cares?
But let’s face it, right now copyright laws are being used not to protect the rights of the creator, but the person selling it. And they are trying to argue with people who have no financial gain themselves by spreading the music. They’re spreading the love.
Like this? Buy me a drink!
Heej Bas, aan de ene kant ben ik het met je eens en aan de andere kant ook weer niet. Deze metafoor gaat misschien op voor artiesten die aangesloten zitten bij een groot platenlabel, maar hoe moet het dan met independent labels en artiesten?
Een tijdje geleden las ik een verhaal van Dayna Kurtz, een artiest die ik zeer waardeer en waarvan ik graag wil dat ze muziek blijft maken:http://www.facebook.com/note.php?note_id=391967288826 Ik denk dat ze dit sowieso zou doen, ook al zou ze er geen geld voor krijgen. Maar het zou toch ook fijn zijn als ze genoeg geld heeft om een nieuw album op te nemen en te laten drukken, zodat wij die muziek ook kunnen horen?
Dus ik ben het met je eens als het gaat om grote labels die teveel geld verdienen aan hun artiesten(wat al langer een probleem is). Maar als kleine artiesten maar een paar honderd cd’s verkopen en er vervolgens achter komen dat dat album 50,000 keer gedownload is, dan moet dat toch pijnlijk zijn. Ik waardeer het zeer dat jij je muziek maakt zonder dat je daar per se iets voor terug wil hebben en ik hou sowieso meer van artiesten die het niet “voor het geld doen”, maar ik zie ook graag dat artiesten die ik goed vind kunnen leven van hun werk.
Oh, ik ben het in die zin met Dayna Kurtz wel eens; ze wordt afgeblaft omdat ze een donatie vraagt om een cd te maken en dat is niet terecht. Voor kleine artiesten is het zaak op zoek te gaan naar bronnen van inkomsten. Ik geloof oprecht dat ook kleine artiesten met een kleine schare fans die bereid zijn iets meer te betalen ervoor kunnen zorgen dat een artiest muziek kan maken, ook voor andere mensen die er niet een grote bijdrage aan willen leveren. CD’s verkopen is er eentje van, t-shirts een andere, syndicaat deals voor games en film (het lijkt me terecht dat als iemand geld verdient met jouw muziek, dat diegene er dan ook voor betaalt), optredens, betaalde downloads … en inderdaad, gewoon ‘bedelen’ om een donatie. Amanda Palmer is daar ook goed in. Vergis je niet, ook grote platenmaatschappijen zijn niets anders dan banken. Die schieten geld voor en al dat geld moet terug betaalt worden met de opbrengst van je cd. Dus ook dan is het zo dat een artiest niet ‘gratis geld’ krijgt.
In dat kader kijk ik altijd graag naar webcomics: er zijn veel HEEL VEEL webcomics die dagelijks gratis en voor niets een stripje op internet zetten. Waar doen die het van? Van de mensen die wél een stripboek kopen van die comics als die uitkomt (ik) en van de paar fanatieke mensen die orginele schetsen en zelfgemaakte kunstwerkjes van deze artiest kopen. Ik ken er eentje die succesvol een t-shirt webwinkel ernaast runt en zijn comic doorverkocht heeft zodat ze dagelijks in de krant verschijnen. Fokke en Sukke is bijvoorbeeld ook elke dag gratis op internet.
Mijn punt is vooral dat muzikanten zich blind staren op De CD en dus ook De Download en dat zien als de enige bron van inkomsten die ten aller tijden beschermd moet worden. Men is zo gewend geraakt aan het feit dat (formeel) elke keer als iemand het nummer op de radio draait of het covert, de kassa bij de oorsponkelijke muzikant rinkelt. Het gaat zo ver dat het formeel verboden is dat een bouwvakker een radio op zijn werkplaats heeft, want daarmee trakteert hij de voorbijganger op ‘gratis muziek’ waar ze niet voor betaalt hebben en dat mag niet. Nou vraag ik je … Wist je dat je formeel ook niet een cd koopt, maar het recht om naar de muziek te luisteren en het een soort ‘huurovereenkomst’ is, formeel? De muziek op de cd is nooit van jou, die heb je in bruikleen.
Maar ik dwaal af. Persoonlijk zo ik het niet pijnlijk vinden als 50.000 mensen de muziek gehoord hebben en er maar 100 een cdtje kochten. Wie zegt dat die 50.000 de muziek ook leuk vinden? Die 50.000 zijn een investering. Als ik er maar 500 de volgende keer kan overtuigen dat die ene artiest die vorige keer een leuk nummer gemaakt nu een nieuw nummer heeft wat ze kunnen kopen, dan waren die 50.000 het waard. Liever dat dan dat ik mensen aan de poort al moet afschrikken dat ze eerst moeten betalen en dan pas mogen luisteren.
Als het kan wil ik zeker wel wat terug voor mijn muziek en dat mag best geld zijn. Ik zou er geen bezwaar tegen hebben om van te leven. En ik zou het ook bedelen zoals Dayna Kurtz doet indien nodig. Maar is zou nooit EISEN dat mensen moeten betalen om alleen te luisteren naar muziek. Zolang het niet een fysiek product is, kan dat niet. Ik investeer liever in mensen die mij en de muziek echt leuk vinden en bereid zijn mij te helpen. Tot die tijd verdien ik op een andere manier mijn boterham en doe ik het voor de liefde voor muziek.